"Evet" diyor, ellerimle zafer işareti yapıyorum. Müdürüm, dört işlemi parmak hesabıyla yaptığımı sanıyor.
Misafirimiz çok güzel. Diğer güzel kadınlara çok benziyor. "İnsan insana benzermiş..." diyor ve işte adamı olan kabarık bir cüzdanla karşımda oturuyor. İçimdeki kuş, her insan biricikcikcik ötüyor!
Adımı kendimden başka birinde ilk defa duyduğum dizide baş rol oynamış kadın, yanındaki Cüzdan'dan duyuyorum.
Cüzdan, yurt dışında fesleğen okuduğunu ve Nietzsche'yi bizim kadın düşmanı biçiminde yanlış tanıdığımızı, oysa Feminist olduğunu ve liseli kızlara yaptığı seslenişte "ekmeğinizi elinize alın!" sözünü ısrarla vurguladığını iddia ediyor. Gerçekse bıyığımızı keseceğiz. Nietzsche ve ben...
Misafirimiz bulduğu gibi bırakıyor, masanın üzerine telefon numarasını. Yolcu ettiğim sırada ben değil ama elim çok sıkılıyor. O sırada Cüzdan'ın telefonu çalıyor, misafirimizi arabada beklediğini işte bir şekilde ifade ediyor.
O giderken "Hanımefendi!" diyorum, "Cüzdanınızı unuttunuz!" Karşı koltuğun üzerine şöyle bir bakıyor, geri dönüp alıyor çantasını. "Sağ olun" diyor. Ne laf ama! Sanırsın ki ölüyorum.
 |
| Canan Erbil - Kaygan Zemin |
