Bir keresinde gülüşüme "aynı baban gibi gülüyorsun" demişlerdi de, ne yapacağımı şaşırmıştım. Neyse ki Mustafa abim vardı, bir süreliğine onun gibi gülerek mevzuyu kapatmıştım.
Durduğum yerden baktığımda babamdan 'biraz' daha başarılı, 'biraz' daha eline yüzüne bakılır, 'biraz' daha sanat sepetini doldurmuş, 'biraz' daha rüşd-ü ispata girişmiş, 'biraz' daha eli kalem dili kelam tutan bir adam olduğumu anladım.
Babamla aramdaki 'biraz'a bir ömrü sığdıracağımı hiç bilmezdim.
 |
| Canan Erbil - Mémoire Involontaire |
