Sincap bir süre düdüklü tencerenin üzerinde görünen yüzüne merakla bakmış; bu güzel bir şey, ama anlayamaz. Sonra sincap çekip gitmiş, eskinin ormanı şimdinin toki konutlarına.
Düdüklü tencere oracıkta kalakalmış, yine, birilerinin içindeki boşluğu doldurmasını beklemeye devam etmiş.
 |
| Feyza Akın: Bayramlık Pabuçlarım |
